Jan Stella-Sawicki

dr med.: ur. r. 1831 w Szawlach na Litwie. Z IV klasy gimn. oddał go ojciec do szkoły kadetów w Petersburgu zwanej "Pułkim szlacheckim". Przeszedł wszystkie szczeble -wojennej hierarchii i w r. 1849 •awansował na oficera do pułku gwardyjskich grenadjerów. Odbył kampanię węgierską razem z gwardyą, a po powrocie wstąpił do wojennej Akademii jenerałnego sztabu. W r. 1854 jako celujący w naukach otrzymał rangę •sztabs-kapitana gwardyjskiego jenerałnego sztabu, i został mianowany starszym adjutantem sztabu gwardyjskiego korpusu, którym dowodził następca tronu Aleksander (II). W r. 1857 był awansowany na podpułkownika, a w r. 1860 na pułkownika jener. sztabu i mianowany szefem sztabu kawalerzyckiej dywizyi, złożonej z sześciu pułków kawaleryi i brygady artyleryi. Potem był jeszcze szefem sztabu 3 kaw. dywizyi. W r. 1863, gdy wybuchło powstanie narodowe wziął dymisyę i wyjechał za granicę. Wstąpiwszy do oddz jen. Wysockiego, brał udział w bitwie pod Radziwiłłowem i w czasie tejże został mianowany szefem sztabu na miejsce rannego pułków. Domagalskiego. Po uwięzieniu Wysockiego i wyjeździe Różyckiego za granicę, mianował go Rząd nar. organizatorem naczelnym wojskowym w G-alicji. Tu pod imieniem pułków. Strusia .zorganizował i wysłał do Królestwa kilkanaście oddz. W końcu czerwca r. 1864 wyjechał do Szwajcaryi i tam w Genewie zajmował się wyszukiwaniem pracy dla biednych emigrantów. Pracował potem jako robotnik w Augsburgu w zakładzie galwanoplastycznym, w r. 1866 wstąpił do Akademii medycznej w Strassburgu i po 4 latach otrzymał dyplom doktorski. Jako lekarz-chirurg był naczelnikiem ambulansu na 240 łóżek w czasie bombardowania Strassburga, i lekarzem w szpitalu strasburgskim cywilnym. To upadku fortecy wrócił do Genewy i tu po zdaniu coloquium zaczął praktykę lekarską. W r. 1871 przyjechał do Galicji i wstąpił do szpitala jako lekarz pomoen., w r. 1873 został mianowany inspektorem szpitali, a w r. 1891 radcą Wydziału kraj. Jest obywatelem honor. m. Żółkwi i Jasła, był kilkakrotnie dekorowany a Tow. lekarzy w Wilnie za prace jego w piśmiennictwie lekarskiem i około szpitali w Galicji mianowało go swoim członkiem.