Adam Sapieha

książę, ur. r. 1828 w Warszawie, przewódca w pracy obywatelskiej wystąpił już w r. 1861 na arenę publicznego życia, a w dwa lata później objął przewodnią rolę w komitecie narodowym dla Galicji wschodniej i był duszą wszelkich prac organizacyjnych. Nie tylko radą, lecz i z bronią w ręku służył sprawie narodowej, walczył pod Kobylanką i Radziwiłłowem. Rachunki z tej ostatniej wyprawy, znalezione podczas rewizyi w mieszkaniu jego spowodowały jego uwięzienie w sierpniu r. 1863. Po półrocznem blisko więzieniu udało mu się umknąć z kaźni do Rumunii a następnie na Carogród do Paryża, We wrześniu r. 1866 powrócił za amnestyą do kraju i rozpoczął długą i nie mniej chlubną i zaszczytną działalność dla sprawy narodowej. U szczytu swej popularności stanął w roku wystawowym 1894, a w całej Polsce powtarżano jego imię z czcią i wdzięcznością. Tow. uczestników powst. r. 1863/64 poruczało mu przez szereg lat z rzędu przewodnictwo instytucji. Zmarł w r. 1903.