Marian Melchior Langiewicz

ur. r. 1827 w Krotoszynie syn wojskowego doktora pruskiego, przerwał szkoły w skutek niepokojów r. 1848 i wziął udział w pracach rewolucyjnych. Później ukończył uniwersytet w Berlinie i dosłużył się w wojsku pruskiem stopnia porucznika artylerii. Wystąpiwszy z wojska, odbył podróż po Europie i objął posadę nauczyciela szkoły polskiej w Genui. Ku końcowi r. 1862 został mianowany przez Komitet centralny wojewodą sandomierskim. Dnia 22. stycznia r. 1863, dowodził pod Szydłowem jako jenerał. Następnie stoczył bitwy poci Bzinem, Wąchockiem, Nową słupią, Staszowem, Małogoszczą, Pieskową skałą, Skałą. W dniu 10. marca 1863 mianowany w Goszczy dyktatorem, stoczył bitwy pod Chrobrzą i Grochowiskami, poczem wyjechał 19. marca 1863 do Galicji. Po przebyciu dwóch lat jako więzień w Austryi, osiadł w Turcji i zmarł w Konstantynopolu roku 1887.