Władysław Pankowski

ur. r. 1841 w Nowym świecie, słuchacz politechniki w Puławach, służył w oddz. Zdanowicza. Pod Kazimierzem z bronią w ręku wzięty do niewoli, osądzony na 12 lat służby w sołdatach, za niezłożenie przysięgi na wierność carowi został skazany w Kazaniu na 16 lat kopalń Nerczyńskieh. Dostawszy się nad Bajkał, brał udział w powstaniu zabajkalskiem jako jeden z dowódców. Ujęty przez moskali skazany na rozstrzelanie, otrzymał potem zmieniony wyrok na całe życie do kopalń. W skutek starań rodziny reklamował go rząd pruski i tym sposobem powrócił do kraju, gdzie założył we Lwowie Towarzystwo wzajemnej opieki sybiraków i był jakiś czas tegoż prezesem. W skutek steranego zdrowia zmarł w Markowej pod Łańcutem w r. 1886.