Antonina Konarzewska

L. 20, panna, córka wójta z gub. płockiej. W oddziałach Wróblewskiego, Sumińskiego, Brzóski. Kurierka ks. Brzóski. (U schyłku powstania ukrywała się w Wodyniach, używając pseudonimów Julia i Józefa.) Jeszcze w styczniu 1865 r. jeździła do Warszawy dwa razy. Zbierała broń i pieniądze. W kwietniu 1865 r. aresztowana u Dejbla, wypierała się wszystkiego i nikogo wydać nie chciała. 17 lutego 1866 r. skazana na śmierć przez powieszenie, 24 lutego 1866 r. Berg zamienił wyrok na osiedlenie na Syberii.