Wielkopolanin, wojskowy 1830. Kształcił się w korpusie kadetów w Kaliszu. Zaraz w początkach powstania był zbrojnie czynny. Jako porucznik 13 pułku piechoty należał do obrony Warszawy dnia 6 i 7 września i odznaczony został złotym krzyżem „Virtuti militari”. Ciężko ranny w prawą piętę, przeleżał długo w szpitalu. W r. 1848 mianowany organizatorem powstania w Wielkopolsce, bił się mężnie z Prusakami pod Miłosławiem. W r. 1863 nie mógł już sam orężem działać, zastąpił (go) syn ks. Witold Miaskowski, który w oddziale Mieleckiego szedł z krzyżem do boju. Po 7 miesiącach wzięty w niewolę, wygnany do miasteczka Warnanin (nazwa miasteczka niepewna, nieczytelny zapis w rękopisie), tamże zmarł r. 1865.
Źródło
[CDIAL 102-1-75, lista powstańców - rękopis]
Nadawca
brak
Uwagi
na końcu dopisek (Ign zmarł pod Sieniawą 8 maja 1892)