Aleksander Czarnecki

(Buńcza), obywatel z Podlaskiego, lat 52, były oficer wojsk polskich. Po rewolucyi r. 1831 udał się za granicę, dostawszy się do Konstantynopola, wstąpił do wojska tureckiego, w którym dosłużył się stopnia majora. Powróciwszy za amnestyą do kraju, pospieszył w szeregi powstańcze, a w kwietniu objął dowództwo nad oddziałem zorganizowanym przez Kazimierza Bogusławskiego. W dniu 5 maja uderza na Międzyrzec wraz z oddziałem Krysińskiego, gdzie po kilkogodzinnéj bitwie otrzymawszy wiadomość o zbliżaniu się znaczniejszych sił rosyjskich dążących z Białéj w porządku się wycofał, ubiwszy 16 szeregowców i raniąc śmiertelnie 2 oficerów, zaś ze swéj strony stracili 15 zabitych i 4 rannych. Przy wycofaniu się z miasta w lesie pod Dołhem miało miejsce krótkie ale silne starcie (O téj bitwie podaje korespondent z Warszawy do Czasu Nr 109. zaś Dz. Pow. Nr 106 podaje w raporcie swoim o znacznych stratach jakie oddziały polskie przy napadzie na Międzyrzec poniosły, i jak są ścigane, a Bończa ujęty.) i tam Czarnecki schwytany i odwieziony do Siedlec, gdzie dnia 15 czerwca został rozstrzelany.