Stanisław Iszora

ksiądz wikary kościoła Żołudkowskiego w pow. Lidzkim, z chwilą wybuchu powstania ogłosił w kościele manifest rządu narodowego, nadający uwłaszczenie gruntów włościanom, następnie wszedł do oddziałów powstańczych na Litwie działających, jako kapelan wojskowy. Moskale nie dostawszy księdza Iszore aresztowali niewinnego księdza Janczewskiego proboszcza i zagrażali mu śmiercią za odczytanie manifestu przez wikarego. Iszora dowiedziawszy się o tem i dla uwolnienia proboszcza, sam dobrowolnie oddał się Moskalom. Skazany przez Nazimowa na lat 10 do ciężkich robót, po przybyciu na Litwę Murawiewa, na śmierć skazany został (Opis śledztwa i egzekucji Kronika Nr 28., Dz. Poz. Nr 127 i 130 z r. 1863.). Rozstrzelany w Wilnie na placu Łukiszkach zwanym, dnia 3 czerwca 1863 roku. Śmierć poniósł spokojnie, mężnie. Miał lat 25. Według prywatnych korespondencyj do znajomych, na drugi dzień powieszony został ksiądz Janczewski (o którym na końcu litery tej umieszczony).