Franciszek Kotarba

(1847-1917) Pochodził ze Świątnik Górnych pod Krakowem.[1] Uczeń Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Był w oddziale mjr. Rębajły. Ranny kulą w prawą nogę w bitwie pod Jeziorkiem (29.10.1863). Z pola bitwy przewieziony do nowopowstałego lazaretu w Bodzentynie. Zabieg usunięcia kuli przeprowadził dr Stefan Łuszczkiewicz z Kielc. Kolejny lekarz Władysław Stankiewicz (1838-1926) z Warszawy poddał go operacji amputowania prawej nogi. Jako inwalida pozostawał w Bodzentynie do momentu zlikwidowania lazaretu i ewakuowania jego pacjentów do szpitala w Kielcach (czasowo do Buska).W Bodzentynie mimo, iż był poddanym austriackim złożył w obecności płk. Jabłońskiego przysięgę lojalności carowi (22.05.1864). Po krótkim pobycie w kieleckim więzieniu został uwolniony i wydalony do Galicji.
W latach 1902 –1906 pracował jako kasjer w prywatnej firmie we Lwowie. W rodzinnej miejscowości znany był pod przezwiskiem „Opita.” Zapraszano go na obchody rocznicowe powstania 1863 r. Jako starzec znalazł schronienie w krakowskim Przytulisku Weteranów 1863 r. [2]