Apolinary Kurowski

herbu Nałęcz III (ur. 1818, zm. 11 maja 1878 w Baden) – pułkownik powstania styczniowego.
Urodził się w Wielkopolsce. Przed rokiem 1863 był właścicielem wsi Tyniec koło Jędrzejowa (dzisiaj województwo świętokrzyskie). W 1846 przystał do spisku organizującego wybuch powstania. Aresztowany przez Prusaków w roku 1847 załamał się w śledztwie. Skazany na śmierć, uwolniony w 1848. Brał następnie udział w powstaniu wielkopolskim. Ludwik Mierosławski przeznaczył mu zadanie uderzenia na Kalisz dla sprowokowania wojny z Rosją.
Uszedł z Prus do Kongresówki. Od 1862 przygotowywał wystąpienie zbrojne. Po wybuchu powstania styczniowego, mianowany naczelnikiem województwa krakowskiego. Przeprowadził koncentrację oddziałów powstańczych w okolicach Ojcowa, gdzie zgromadził 2500 ludzi. Dokonał licznych wypadów na pograniczne rosyjskie komory celne i garnizony, zdobywając m.in. 80 000 rubli. Posądzany o nieudolne dowodzenie w czasie bitwy pod Miechowem (17 lutego 1863 roku) i walk o utrzymanie trójkąta granicznego między zaborami, został usunięty ze stanowiska wojewody. Uszedł do Galicji. Dopiero w lutym 1864 roku pojawił się w Kongresówce, jako dowódca dywizji krakowskiej w II korpusie Józefa Hauke-Bosaka, a następnie szef sztabu w tym korpusie. 21 lutego 1864 bezskutecznie szturmował Opatów. Wyemigrował do Szwajcarii.