Krasnopolski

"W tej zbieraninie widzieć można było paniczow o arystokratycznych rysach i manierach, elegantów paryskich - obok zakazanych fizyognomii urwisów światowych.
Z tej ostatniej kategoryi nie mogę do dziś dnia zapomnieć jakiegoś żydka, nazwiskiem Krasnopolski, w czerwonej koszuli garibaldczyka, z zadartym nosem, w binoklach, który z fezem na tyle głowy, wyśpiewywał ochrypłym głosem paryską
z owych czasów brukową śpiewkę: Mo'ssieu est m'n'amant i t. d. (L'pied qui remu). Po bitwaeh juz tego wesołego towarzysza nie widziałem; padł zapewne, spłacając dług
serdeczny ojczyźnie."
(Opis obozu Langiewicza pod Goszczą, I kompanii Żuawów Rochebruna)