Józef Piekarski

z Litwy, wychowaniec uniwersytetu moskiewskiego, bardzo inteligentny i fachowo wykształcony lekarz. Pragnąc być pożytecznym kolegom, opuścił dobrowolnie Usole, gdzie było kilkunastu lekarzy wygnańców, aby udać się do Kiryńska, gdzie nie było żadnego. Do tej miejscowości, upośledzonej pod każdym względem, wysyłano tylko skazanych do ciężkich robót zesłańców politycznych, należących do kategorji nieuprzywilejowanych, to jest nieszlachty i po największej części niezamożnych. Miał więc pole Piekarski oddać na tem stanowisku wyjątkowo wielkie usługi najnieszczęśliwszym kolegom wygnania i z tego zadania wywiązał się bardzo sumiennie. Po uwolnieniu z ciężkich robót osiadł w Irkucku, gdzie wkrótce zdobył obszerną praktykę. Ożenił się z przybyłą z kraju narzeczoną, panną Eweliną Rodziewiczówną. Będąc u szczytu powodzenia jako lekarz praktyk, zapadł Piekarski na ciężki rozstrój umysłowy w r. 1879. Przewieziony przez żonę do Warszawy i umieszczony u Jana Bożego przedwcześnie zakończył swój żywot w 1881 roku dnia 13 listopada. Zona zamieszkała w kraju, mieli trzy córki, z których dziś jedna zamężna.