Leopold Czapiński

ukończył uniwersytet kijowski, poczem wstąpił do szkoły wojskowej w Genui. W 1863 r. brał czynny udział w ruchawce podlaskiej. Pojmany, zbity i osadzony w cytadeli warszawskiej, skazany został do ciężkich robót w Usolu. Po powrocie do kraju, ożenił się i ma dziś dorosłą córkę jedynaczkę, którą w roku bieżącym (1905) wydaje zamąż. Pracuje na polu pedagogicznem i literackiem, a jednocześnie jest urzędnikiem w biurach kolei fabryczno-łódzkiej. Najwybitniejszą z prac naukowych Czapińskiego jest dzieło pod tytułem: „Księga przysłów, sentencyj i wyrazów łacińskich, używanych przez pisarzów polskich".