Michał Gruszecki

rodem z Kongresówki, skazany w młodości za udział w „Stowarzyszeniu Ludu Polskiego" do ciężkich robót. Wrócony do kraju mocą manifestu w 1855 roku, ożenił się z Michaliną Micińską i osiadł w otrzymanej ze spadku wiosce Baraszach na Polesiu wołyńskiem w powiecie żytomierskim. Aresztowany w 1863 r. w domu własnym i mimo braku dowodów winy zesłany do ciężkich robót, dokąd towarzyszyła mu żona. W Usolu mieszkali razem z Michałami Wielohorskiemi. Gruszecki należał do spółkowej fabryki mydła i świec. Przeniesieni do Irkucka, potem do Rosji, wrócili w końcu do Warszawy, gdzie pan Michał długi czas pracował w Gazecie Polskiej, a następnie osiadł z żoną w Żytomierzu i tu życie zakończył. Pani Gruszecka, po owdowieniu pozostała w temże mieście, gdzie przed paru laty rażona atakiem apoplektycznym zmuszona była jako ubezwładniona zamieszkać pod opieką krewnych swoich w Warszawie.