Antoni Paschalski

ks. Antoni Paschalski (1789-1850), proboszcz bialski

Urodził się w 1789 r., syn Michała i Petroneli z Nasalskich. Był żołnierzem w wojsku Ks. Warszawskiego i uczestniczył w kampanii rosyjskiej. Potem wstąpił do seminarium duchownego w Lublinie. W 1821 r. został wyświęcony na kapłana. Był wikariuszem w Kunowie (1822-23) i Krasnymstawie (1824), a w 1825 r. objął probostwo w Józefowie. Następnie krótko duszpasterzował w Goraju (1829-1852). Po rezygnacji z tej parafii przeniósł się do Białej, gdzie pozostał do śmierci. W l. 1840-50 był dziekanem zaklikowskim. Zmarł w Białej 5 marca 1850 r. i spoczął na starym bialskim cmentarzu (ob. „austriacki”). Tuż po I wojnie światowej kronikarz kościelny pisał: „leży tam tylko jeden ksiądz Paschalski, długoletni proboszcz bialski były oficer całej kampanji Napoleońskiej – z pod Moskwy, Berezyny, legjonów Włoskich – tu aż kości swoje złożył. Resztki jego grobu w czasie wojny zniszczono”. I dalej: „Żyje jeszcze w pamięci starych ludzi jak to raz na odpuście w Białej wygrzmocił kijem dziada kulawego na obie nogi; dziad z bólu i strachu rzucił kule i uciekał młodzieńczo na zdrowych nogach w stronę Janowa. Śmiechu i wesołości z tego cudu było wiele; wiele zapomniano, a o krotofili pamiętają – jak w życiu”. Pachalski, prob. z Białej k./Janowa, brał czynny udział w powstaniu, zabrany był do niewoli przez kozaków 14 VII 1831 r.