Aleksander Turowicz

nad. Ita Turowicz, oraz Rosita Turowicz-Wlaźniak, za: Przekaz rodzinny oraz zbiór dokumentów

Informacje pochodzą od dwóch prawnuczek powstańca, córki Stefana Michała oraz Aleksandra.
Z dwóch przekazów wynikała sprzeczność co do imienia (Aleksander lub Michał). Z analizy dokumentów rodzinnych wynika, że powstańcem był Aleksander [1], którego syn Michał urodził się w 1872 roku.

"Aleksander Turowicz, był dziadkiem Stefana Michała Turowicza, urodzonego w Suwałkach, a także jego rodzeństwa: Janiny i Aleksandra. Syn Aleksandra - Michał - urzędnik magistratu w Suwałkach, w czasie I wojny światowej ewakuowany z rodziną do Riazania, po powrocie zmarł na "hiszpankę", po trzech miesiącach na "hiszpankę" zmarła jego żona Adela z Bokszów, zostawiając 6 nieletnich dzieci. Wnuk Stefan (drugi z kolei) miał wtedy 14 lat. Jako 16-latek wziął udział w wojnie bolszewicko-polskiej 1920 roku, w 201 pułku piechoty (zwanym harcerskim lub warszawskim), ranny został wzięty do niewoli i aż do wymiany jeńców w 1921 roku przebywał w łagrze w Wierchoturju za Uralem. Rodzina się rozsypała, stąd wiadomości o przodkach są tak lakoniczne." [Ita Turowicz]
[1] Akt zaślubin Aleksandra Turowicza syna Piotra i Wiktorii Namiotkiewicz z Marianną Szarejko córką Wincentego i Anny Moroz. 21.11.1871, Nr 49, Berżniki
[2] Akt urodzin Michała Turowicza syna Aleksandra i Marianny z Szarejko. 25/29.10.1872, Nr 249, Półkoty
[3] Turowicz Ita, I wszystko w sny odchodzi... Memuar sieradzki, Wydawnictwo Studio PEN, Warszawa 2010