Celestyn Mrożek

W Skale, gdzie mieszkała rodzina Mrożków dnia 5.03.1863 roku miała miejsce bitwa oddziału Langiewicza z kozakami. Siedemnastoletni Celestyn wybiegł z domu i przyłączył się do walczących. Wraz z innymi powstańcami został tego dnia aresztowany, a następnie skazany na Sybir. Zesłańcy dotarli do Irkucka, który miał stanowić ostatnim miasto przed kolejnym etapem marszruty. Dlatego pozwolono się zesłańcom wyspowiadać, co było chytrym podstępem carskiej ochrony. Rzekomi spowiednicy gorliwie wypytywali penitentów o liczbę zabitych Rosjan. Ostrzeżony pradziadek podczas sfingowanej spowiedzi wyszeptał przebranemu w sutannę szpiclowi, że "nie ma krwi na rękach". Skutkiem tego wyznania po dłuższym postoju w Irkucku otrzymał pisemne ułaskawienie cara z prawem powrotu do domu w Skale własnym sumptem. Powrót trwał przez dziesięć lat. Jako 27 letni mężczyzna pieszo przybył do Skały do rodziców i starszych braci. Zatrudnił się jako dworski kucharz, ożenił i osiedlił w Zaryszynie. Z małżeństwa Celestyna i Julianny Mrożków w roku 1880 urodziła się Zofia.