Szymon Jan Rudowski

(1840 – 1905) – junkier armii rosyjskiej.[1] Zbiegł z garnizonu Piotrków do oddziału mjr. Zawadzkiego. Po zlikwidowaniu obozu przyłączył się z grupą powstańców do partii D. Czachowskiego. W październiku w randze majora dowodził samodzielnym oddziałem konnym. Dnia 5/17.10.1863 roku - wg źródeł rosyjskich - do Bodzentyna "przybyła banda w sile około 100 ludzi pod dowództwem Rudowskiego otoczywszy miasto z polecenia tegoż Rudowskiego zebrano wszystkich zbiegłych z szajek powstańczych, ostrzyżono im głowy do połowy i srogo ukarano chłostą na rynku. Ciała przy chłoście posypywano piaskiem, a jednego z nich powiesili." Pobyt oddziału w miasteczku potwierdzają raporty burmistrza A. Gajerskiego i wójta gminy[2], ale brak nich takich realiów.[3] Prawdopodobnie w miasteczku przebywało kilku powstańców rekrutujących się z rozbitych lub rozpuszczonych oddziałów i Rudowski wziął ich pod swoją komendę.
Dnia 17.10.1863 r. około godz.10 –ej rano traktem od Suchedniowa przybył konny oddział Rudowskiego, który po chwili skierował się do pobliskiej wsi Dabrowa, gdzie zatrzymał się "na popas". Około 17-ej po południu z Dąbrowy skierował się traktem w stronę Nowej Słupi. Uważamy, że Rudowski otrzymał zadanie rozpoznania terenu i sprowokowania ruch wojsk rosyjskich tak, aby je pociągnąć w okolice Solca nad Wisłą. W ten sposób przygotowano możliwość koncentracji sił powstańczych w Kunowie i naradę gen. Bosaka z dowódcami oddziałów.
Około 22.10.63 r. po odbytym rajdzie kawaleryjskim i drobnych utarczkach z wojskiem rosyjskim przybył do Kunowa. Tu także dotarł płk. Z. Chmieleński. i wspólnie oczekiwano na przybycie Bosaka i jego szwadronu straży przybocznej. W międzyczasie por. Lewinowski na czele 12 kawalerzystów operował w rejonie zakładów górniczych w Klimkiewiczowie i w Ostrowcu. Po przybyciu generała i naradzie jazdę Rudowskiego skierowano do działań osłonowych na terenie powiatu opoczyńskiego.
W listopadzie 1863 r. do miasteczka zawitał rekonesans (4 kawalerzystów) i skierował się do Św. Katarzyny. Zdaniem wójta gminy, który złożył raport gen. Czengery "o ile mogłem powziąć wiadomość, był [to] rekonesans oddziału majora Rudowskiego, który składa się z 500 konnych i ten miał udać się w krakowskie."[4]
W stopniu podpułkownika został wyznaczony przez gen. Bosaka na dowódcę Opoczyńskiego pp dywizji sandomierskiej.
W jego oddziale (pułku) opoczyńskim było 11 powstańców pochodzących z miasta (8) i gminy Bodzentyn (3). Trzech z nich wskazało na konkretnych dowódców batalionów pułku opoczyńskiego Bezkiszkina (1) i Szemiota (2).