Ignacy Doliński

oficer powstańczy, któremu dotychczas błędnie przypisywano imię Piotr. Rozkazem RN nr 2 z 20.04.1863 r. Ignacy Doliński został mianowany do stopnia kapitana. Poza nim awansowali oficerowie: Atanazy Kiciński (do stopnia majora, pozostali kapitana), Stanisław Grzmot – Dobrogojski, Adam Stawecki i Władysław Eminowicz, wszyscy z oddziału płk. D. Czachowskiego. Wg A. Drążkiewicza - kpt. Doliński (Dolnicki) - pochodził z Galicji, walczył pod komendą G. Garibaldiego i był oficerem armii włoskiej.

Doliński za wyróżnienie się w potyczce pod Rzeczniowem (5.05.1863) otrzymał nominację do stopnia majora (rozkaz nr 4). Po rozproszeniu oddziału Czachowskiego w lasach po drodze Siekierno - Rataje (11.06.1863) mjr Doliński działał jako samodzielny dowódca. Walczył pod Wirem (23.08.63), skąd przybył do Grzybowej Góry, gdzie jego rozdział został rozbity przez wojska pod dowództwem gen. Czengery (25.08.64). Następnie walczył w woj. lubelskim w oddziale M. Borelowskiego –Lelewela.