Michał Strzelecki

major Michał Strzelecki.

[...]Tutaj dowodzenie przejął szef sztabu major Michał Strzelecki, podczas gdy Taczanowski nadal kierował obroną zagrożonych skrzydeł i tyłów swojej partii. [...] Taczanowski próbował zebrać do kontrnatarcia kosynierów, ale jazda rosyjska odcięła tę grupę od sił głównych i wyszła na tyły zasadniczej linii obrony. Taczanowski na czele grupki kawalerzystów przedzierał się przez okrążenie rosyjskie w kierunku lasów, ciągnących się do jeziora ślesińskiego. Część Polaków, z sił broniących uprzednio flanki, broniła się z pełną determinacją w przystosowanych do obrony chałupach Ignacewa. Z równą zaciekłością i poświęceniem atakowali ich, czołgający się i biegnący skokami, piechurzy rosyjscy. Dotarłszy bezpośrednio do chałup, mając przy sobie łatwopalne materiały, podpalili je. Kilkunastu powstańcom udało się uciec, ponad dwudziestu zginęło w płomieniach. To załamało południową flankę głównej linii obrony polskiej; konsekwencją tego był zamęt w reszcie sił polskich. Major Strzelecki z rezerw strzelców i kosynierów starał się zmontować przeciwuderzenie. A gdy najpierw w walce zginął dowódca kosynierów, a następnie ranny został dowódca strzelców podrywający swych ludzi do boju i ta próba zatrzymania powodzenia rosyjskiego skończyła się rozsypką powstańców. Resztki partii walczyły jeszcze pod lasem, skupione przy Strzeleckim i hr. Janie Działyńskim. Ci zdecydowali się rozdzielić ludzi na dwie kolumny odwrotowe. Kolumna pod Działyńskim, która przebijała się i pomaszerowała na południowy zachód; udało się szczęśliwie, podobnie jak oddziałkowi jazdy z Taczanowskim, ujść z pola walki. Natomiast kolumna Strzeleckiego przebijając się na zachód, gdy wyszła na drogę ślesińską, została otoczona. Strzelecki w walce poległ z częścią podkomendnych, reszta dostała się do niewoli.
Bitwa ignacewska 8 maja 1863 r. trwała ok. czterech i pół godziny i należy do najbardziej zaciętych bojów powstania styczniowego.