Karol Frycze

Rodem z Warszawy z rodu zamożnego, po ukończeniu szkół dla dalszego kształcenia się wyjechał do Francji gdzie ukończywszy nauki inżynieryjne powrócił do kraju. Przyjął obowiązki inżyniera przy budowie kolei żelaznej. Będąc pomocny w organizacji przedpowstańczej z chwilą wybuchu wstąpił do tworzącego się oddziału pod wodzą Zameczka, w którym , pomimo że nie był specjalnie kształcony na żołnierza został szefem szlaku tego oddziału liczącego około 1500 ludzi. Kierując się wrodzonym talentem strategika wielkie zasługi położył co do podnoszenia oręża tego oddziału wsławionego 18-tu bitwami z Moskwą, w których każdej widziano Fryczego na czele walczącego. Śmiałość i odwagę posiadał aż do szaleństwa, podczas gdy wytrwałością zadziwiał nawet starszych zahartowanych żołnierzy. Aresztowany w przejeździe i trzymany w areszcie kilka miesięcy, zwolniony został na skutek trafnego tłumaczenia się. Dowiedziawszy się że Mystkowski zbiera oddział w lasach ostrowskich pośpieszył natychmiast pod jego komendę. Z prawa należała mu się komenda tego oddziału będąc wyższym rangą od Mystkowskiego czego nawet żołnierze i obywatele okolicy sobie życzyli. Lecz Fryczowi nie szło o zaszczyty. Walka z wrogiem a przez nią zawierzona niepodległość Ojczyzny, to było jego zadaniem. Dlatego bez namysłu oświadczył wszystkim swym przyjaciołom, chęć służenia pod Mystkowskim by nie wywoływać nieporozumień w oddziale. Tu towarzyszył swemu dowódcy w kilku bitwach i wszędzie na przedzie. Wkrótce po zgonie Mystkowskiego objął dowództwo oddziału, lecz niedługo cieszył się zaufaniem i miłością swych żołnierzy. W Pierwszej bitwie pod Porębą 23.05.1863 zerwawszy szyny na kolei petersburskiej wskutek czego pociąg przewraca się, druzgocze wagony 400 żołnierzy moskiewskich mieszczące, z których 70 śmierć znajduje 100 przeszło pokaleczonych reszta rozpoczyna ogień karabinowy z wagonów pozostałych. Frycz ranny też śmiertelnie w kilka dni zakończył życie.