Zygmunt Jordan

ur. 2.5.1824 Tuchów, syn. Ludwika (majora WP, powstańca listopadowego) i Apolonii Milewskiej. 1842 Ukończył Wydział Prawa UJ, służył w armii rosyjskiej co zakończył w chwili wybuchu powstania 1846. Uczestnik Wiosny Ludów na Węgrzech i wony krymskiej. (płk w armii tureckiej, oraz dywizji polskiej Zamoyskiego). Związany z Hotelem Lambert (wraz ze starszym bratem Władysławem). Przebywał w Wiedniu i nie tylko z misjami dyplomatycznymi zjednania dla sprawy polskiej.
W marciu 1863 przybył do Krakowa po upadku Langiewicza, przewidywany przez "białych" na dyktatora. Został w kwietniu mianowany dowódcą wojskowym krakowskiego i sandomierskiego w stopniu generała. Zorganizował dwie nieudane wyprawy do Królestwa. W pierwszej z 300 powstańcami pod dowództwem Romockiego stoczył 7 maja bitwę pod Szycami, po czym powrócił do Galicji gdzie większość została internowana przez władze austriackie. Drugą wyprawą dowodził sam z rejonu tarnowskiego, lecz poniósł klęskę pod Gacami i Komorowem z przeważającymi siłami wroga. W bitwie ubito mu konia. Po tych wyprawach opuścił kraj zajmując się organizacją broni dla powstańców. Osiadł w Paryżu, gdzie przygnębiony niepowodzeniami zmarł 15.6.1866