Jan Edward Wańkowicz

"Leliwa". Ur. 10.10.1838 Ślepianka, pod Mińskiem. zm. 2.8.1899. Syn Walentego (malarz, przyjaciel Mickiewicza) i Anieli Rostockiej. 1856 ukończył petersburską Akademię Leśną w stopniu podchorążego, w 1859 wysłany do guberni jekatrynosławskiej z mianowaniem na porucznika. 1860 otrzymał mianowanie na nadleśnego w Puszczy Białostockiej. Matka wszczepiła jemu i dwóm braciom (Adamowi i Kazimierzowi) ideały filareckie dlatego wszyscy pośpieszyli do powstania. Jan Edward został dowódcą kompanii strzelców w oddziale Florentego Stasiukiewicza w woj. podlaskim, następnie przeniesiony do oddziału Czarneckiego Bończy. Brał udział w ataku na Międzyrzecz w pomocy Krysińskiemu. Ranny tam w nogę opuścił na jakiś czas oddział dzięki czemu uniknął konsekwencji rozbicia grup. 8 maja otrzymał awans na kapitana i dowódcę powstania brzeskiego. Skutecznie powiŁększył oddział i utrzymywał komunikację z Trauguttem. Niestety nie zdążył mu pomóc pod Horkami, zebrał jednak uciekinierów. Zręcznie manewrował w lasach lecz pod Koreczynm poległo mu 13 ludzi. W końcu połączył się z Trauguttem koło Porzecza Skirmuntowskiego - zostając dowódcą kompanii.. Odniósł znaczne zwycięstwo pod Woroniem. Pod Żydyniem 29 czerwca musiał się wycofać na skutek malejącego poparcia dla powstania. Napadnięty pod Solinem uciekł w las z malejącym oddziałem ponosząc klęskę 13 lipca pod Kołodnem. Wańkowicz po tym wydarzeniu zastępował chorego Traugutta. Z dworu w Ludwikowie zostali wysłani karetą do granicy Kongresówki. skąd dostał się do Galicji.
Czekał we Lwowie biorąc udział w niefortunnej wyprawie wołyńskiej. 4 grudnia mianowany naczelnikiem kadr wojskowych obwodu żółkiewskiego pracuje do 22.3.1846 kiedy został uwięziony przez władze austriackie.
Do Franci wyjechał jesienią 1864 (nie wiadomo jak uciekł). W 1869 wraca do Polski i osiada w Krakowie, pracując jako urzędnik banku galicyjskiego dla handlu i przemysłu. 1871 ożenił się ze Stanisławą Jaskłowską, z którą zaręczył się jeszcze przed powstaniem. Ich dworek stał się miejscem patriotycznej łączności ziem polski i spotkań artystów. Wańkowicz cieszył się ogromnym zaufaniem, często obierany na opiekuna zapisów i fundacji. Zmarł w Krakowie.