Franciszek Nawrocki

Ur. się 11 września 1817 roku w Konarzewie k. Krotoszyna. Członek loży "Doskonałe Milczenie". Franciszek Nawrocki w czasie powstań używał nazwiska - Jakub Nawrot. Jako syn szlachcica Kazimierza Nawrockiego (ur. w 1777 roku w Konarzewie), przebywał na dworach w Konarzewie oraz w Baszkowie - razem z trojgiem rodzeństwa : Janem Nepomucenem, Józefą oraz Mikołajem. Ojciec Kazimierz brał udział w Powstaniu Listopadowym 1830-1831 w oddziale płk. Ludwika Oborskiego (2 Pułk Liniowy). Po klęsce powstania zmuszony został przez zaborców do banicji. Franciszek ukrywany był - po banicji ojca Kazimierza do Francji - w Konarzewie k. Krotoszyna - pod czasowo zmienionym nazwiskiem Jakub Nawrot, którego później używał także w powstaniach. W 1843 roku wziął ślub z Jadwigą Bielawną. W latach 1847-1848 i 1862-1863 na polecenie płk. Ludwika Oborskiego, Franciszek organizował oddziały powstańcze kosynierów w rejonie Baszkowa, Salni i Konarzewa. Najpierw w czasie Wiosny Ludów - w Powstaniu Poznańskim 1848, a potem w Powstaniu Styczniowym 1863 roku, gdzie służył początkowo w oddziałach późniejszego gen. Edmunda Taczanowskiego, a po wyleczeniu z ran i przedostaniu się w okolice Kielc, był jednym z wielu żołnierzy dyktatora powstańczego gen. Mariana Melchiora Langiewicza, urodzonego w Krotoszynie. Franciszek Nawrocki walczył w powstaniu do 18 czerwca 1863 roku, brał udział niemal we wszystkich potyczkach tego okresu - także pod różnymi dowódcami (Langiewicz, Czachowski, Taczanowski). Następnie wcielony w wyniku branki do Armii Pruskiej, brał udział w wojnach 1864, 1866 i 1871 roku, a następnie przedostał się do Francji. W Paryżu (1871) spotkał umierającego ojca Kazimierza. Pół roku później powrócił do rodzinnego Konarzewa k. Krotoszyna. Zmarł w 1912 roku, zastawiając drogę żandarmowi pruskiemu wchodzącemu do jego chaty z żądaniem wydania pamiątek powstańczych (w tym kosy i szabli). Miał 10 dzieci (w tym Jana Kantego i Michała Nawrockich). Wnukiem jego był m.in. kpt. Władysław Nawrocki - kawaler Virtuti Militari.