Stanisław Szachowski

profesor, urodzony 8 maja 1838 r. w Błoniu w powiecie warszawskim. Zamknięcie tej szkoły zmusiło go do wyjazdu za granicę w 1862 r. W Paryżu kształcił się w szkole dróg i mostów. W r. 1863 wrócił do kraju i stanął w szeregach powstańczych pod wodzą Drohomireckiego. Wkrótce mianowany został komisarzem pełnomocnym na województwo kaliskie. Opłakany koniec powstania zmusił go znów do wyjazdu za granicę. Zapisał się na wydział prawny na uniwersytecie w Heidenburgu, a wkrótce otrzymał biret doktorski w Paryżu 1872 r. Wojna francusko-pruska zastała go w szeregach ochotniczych. Po ukończeniu kampanii Francja uznała Szachowskiego za swego syna, ofiarując mu obywatelstwo. W 1872 r. powrócił do Galicji i otrzymał posadę zastępcy naczelnika banku włościańskiego w Gorlicach. W 1877 r. otrzymał prawo wykładów na uniwersytecie lwowskim jako docent prawa rzymskiego, potem francuskiego. Pracował równocześnie na niwie publicystyki polskiej i francuskiej. Zmarł we Lwowie w 1907 r.