Władysław Niegolewski

urodzony 12 września 1819 r. we Włościejewkach pod Śremem, syn bohatera spod Samosierry. Początkowe nauki pobierał w domu, a jak ojciec mieczem na placu boju, tak on walcząc słowem na arenie parlamentarnej dobrze zasłużył się ojczyźnie i zdobył cześć i miłość rodaków. W 1845 r. w Bonn otrzymał dyplom obojga praw. Uwięziony w 1846 r., naprzód w Poznaniu, potem w berlińskim Moabicie zamknięty, a w r. 1847 przez trybunał uniewinniony. W 1848 r. Należał do komitetu rewolucyjnego i z mandatu jego udał się na zgromadzenie narodowe do Frankfurtu, gdzie protestował dzielnie opierając się na traktacie wiedeńskim przeciw wcieleniu Wielkiego Księstwa Poznańskiego do Rzeszy Niemieckiej. W 1864 r. skazany przez berliński sąd polityczny na dwuletnie więzienie, odsiedziawszy je w twierdzy głogowskiej. W 1867 r. na nowo otrzymał mandat poselski. Zmarł w Poznaniu 19 marca 1885 r.