urodzony w 1821 r., zmarł w 1896 r., obywatel guberni mińskiej, właściciel dóbr Jaczonka. W 1863 r. był przeznaczony przez władzę narodową do werbowania powstańców, dostarczania im wszystkiego potrzebnego i komunikowania jej rozkazów. Potem zostawał mianowanym wojewodą, czyli naczelnikiem powiatu. Na tym urzędzie uwięziono go i skazano na śmierć, która to karę po ułaskawieniu zmieniono na ciężkie roboty w kopalni soli w Usolia z pozbawieniem wszystkich praw i konfiskatą całego majątku.