Józef Czapski

von Hutten, pułkownik w oddziale Langiewicza jako dyktatora. Urodzony w r. 1806 w Mirakowie w guberni płockiej. Obrał sobie zawód wojskowy i walczył jako oficer w r. 1831. Po upadku powstania w r. 1831 wyemigrował do Francji i tam wszedł w stosunki w przywódcami partii rewolucyjnej. Brał udział w r. 1848 w Księstwie Poznańskim, następnie był profesorem polskiej szkoły wojskowej w Cuneo, a w r. 1863 w obozie Langiewicza otrzymał nominację na generała. Z tym tytułem znano go w Paryżu, gdzie odgrywał wybitną rolę wśród emigracji polskiej. Ostatnie lata przepędził w Krakowie. Dzięki opiece Towarzystwa Weteranów z r. 1831 umieszczony został w zakładzie Helclów, gdzie zmarł 12 maja 1900 r.