Józef Narzymski

wielce zasłużony w piśmiennictwie naszym, literat, urodzony 8 lutego 1834/9? r. w Rudzikach Małych, majętności rodzinnej, którą po śmierci ojca w r. 1859 odziedziczył. W 1860 r. pojechał do Paryża w celach naukowych i tam zbliżył sie do Mierosławskiego, Kurzyny i innych czerwieńców. Powróciwszy do kraju miał udział w wypadku 27 lutego 1861 r., a dalsze prześladowania zjednały mu rozgłos w kraju. W 1862 r. powtórnie był w Paryżu, a potem we Włoszech, a w Belliger znosił się z Garibaldim. Dnia 25 stycznia 1863 r. dostał krwotoku, a 20 marca miał jechał do obozu, gdy go 19 tego miesiąca aresztowano, lecz wkrótce uwolniono. W październiku emigrował. Dwa lata żył z Paryżu, rok w Dreźnie, dwa lata w Prusach u rodziny, a potem w Krakowie, gdzie brał początkowo udział w redakcji „Kraju”. Wyjechawszy za granicę dla poratowana zdrowia umarł w powrocie z Włoch w Jaworzu na chorobę piersiową 5 lipca 1872 r.