Łodzia, oficer artylerii z 1831 r., trzydziestoletni tułacz i ojciec rodziny. Poległ pod Poryckiem na Wołyniu 2 listopada 1863 r. Urodzony w Żydowie na Kujawach 11 listopada 1811 r. W bitwie pod Ostrołęką ranny w nogę. Otrzymał za waleczność Krzyż Virtuti Militari. Wyszedłszy za granicę przebywał w Anglii i na wyspie Jersej, a w 1843 r. wrócił do Paryża. 2o lipca 1863 r. wyjechał z Paryża, wrócił do kraju i pospieszył pod rozkazy generała Edmunda Różyckiego. Na Wołyniu, dokąd weszli pod Poryckiem w pięciuset ludzi, otoczeni tysiącami nieprzyjaciela, gdy rozdzielili się na wstecz lub naprzód iść chcących. Bolewski radził iść na przebój. Wysłany w sześcioma towarzyszami broni na rekonesans napadnięty został przez sotnię kozaków. Bronił sie do upadłego i rozsiekany został na sztuki. Pochowany w Porycku na cmentarzu.