Michał Bakunin

Rosjanin, który działał równo z Hercenem. Był on mniej konsekwentny w poglądach, lecz prawdziwym był mężem czynu, obejmującym szybko warunki działania i chwytającym od razu wszelką sposobność do walki. Podczas powstania w 1863 r. zajął się formowaniem legionu rosyjskiego w Londynie mając zamiar wejścia na Żmudź w celu pomagania powstańcom. Urodził się on w 1814 r. w Torżoku w guberni twerskiej. Odebrawszy staranne wychowanie do 1832 r. był oficerem, potem wyjechał za granicę i tam osiadł. W r. 1848 rzucił się w wir rewolucyjny. W następnym roku działał w Dreźnie wspólnie z Niemcem Rockelem i naszym Heltmanem. Sądy saskie skazały go na śmierć, lecz zdołał uciec z więzienia. Schwytano go w Austrii i w 1857 r. skutego kajdanami odstawiono do granicy rosyjskiej. Skazany przez Mikołaja na wieczne czasy do Syberii w 1861 r. zdołał stamtąd uciec i udał się do Londynu, gdzie wszedł w ścisłe stosunki z Hercenem i pomagał mu w wydawnictwie „Kołokoła”. W 1870 r. brał czynny udział w ruchach uwrierów paryskich, po czym usunął się do Szwajcarii i zmarł w Bernie 1 lipca 1876 r. licząc lat 62. Był jednym z nielicznych rewolucjonistów rosyjskich, który o grobu zachował niekłamaną sympatię dla sprawy polskiej.