Władysław Sabowski

Wołody Skiba, jako członek Rządu Narodowego od 27 marca zawiadywał prasą, był redaktorem ‘‘Prawdy’‘. Urodził się w Warszawie w 1837 r. W 1860 r. wydał zbiór poezji i przekładów Ziarna i plewy. Biorąc czynny udział w umysłowym ruchu społeczeństwa warszawskiego pod pseudonimami Bolesława Bolesnego, Błydowskiego, Omikrona i bezimiennie wydawał przed powstaniem wiele wierszyków satyrycznych, w których dygnitarze moskiewscy w właściwym świetle byli przedstawieni. Z powodu czynnego udziału w powstaniu, Sabowski podówczas urzędnik komory celnej wyemigrować musiał z kraju i na obczyźnie szukać chleba. W 1864 r. wydawał w Brukseli czasopismo ‘‘Wytrwałość’‘, w 1865 r. w Lipsku ‘‘Ojczyznę’‘. W Krakowie był redaktorem krótki czas wychodzącego ‘‘Kuriera Krakowskiego’‘ i opracował Pamiątkę dla rodzin polskich, zawierającą życiorysy uczestników powstania 1863 r. W 1875 r. wydawał ‘‘Dziennik Mód’‘, później pracował w redakcji ‘‘Gazety Lwowskiej’‘, a w ostatnich czasach powrócił do Warszawy, gdzie wstąpił do redakcji ‘‘Kuriera Warszawskiego’‘, a potem przeszedł do ‘‘Kuriera Codziennego’‘. W ciągu trzydziestu blisko lat zasilał pisma polskie swoimi pracami. Zmarł 20 marca 1888 r. w Warszawie. Cześć i pokój pamięci pracownika na twardej i najeżonej kolcami niwie.