Agrypin Konarski

ksiądz, powieszony w Warszawie 12 czerwca 1863 r. na stokach Cytadeli Warszawskiej. Był kapelanem w oddziale Czachowskiego. Urodzony we wsi Nowinki w Królestwie Polskim. Po ukończeniu szkół wstąpił do zakonu oo. Kapucynów w Lublinie. W 1861 r. podczas manifestacji przeniósł się do Warszawy, gdzie czynny przyjął udział w pracach narodowych, wskutek czego poszukiwany przez Moskwę wydostał się za granicę w 1862 r. Gdy wybuchło powstanie pospieszył oddać swoje usługi jako kapelan przy oddziale Langiewicza, a później Czachowskiego i Kononowicza, gdzie z całą gorliwością spełniał obowiązki przywiązane do tego stanu. Po rozpuszczeniu oddziału przez Kononowicza, zdążając na miejsce zboru, w drodze 3 czerwca 1863 r. spostrzeżony przez Moskali wskoczył do Pilicy po szyję, lecz wskazany przez szpiega Moskalom, wydobyty i zbity do Warki został odstawiony, a następnie do Cytadeli Warszawskiej, gdzie go powieszono 12 czerwca 1863 r. o 6 godzinie rano. Opatrzony św. sakramentami w habicie i śmiertelnej koszuli, a odwagą i śmiałością godny podziwienia poniósł śmierć. Miał lat 43.