Zygmunt Feliński

Szczęsny, ksiądz, objął rządy archidiecezji warszawskiej i otworzył 13 kościołów w lutym 1862 r. Urodzony w Wojutynie 1 listopada 1822 r. z ojca Gerarda i Ewy z Wendorftów, znanej autorki. Po śmierci ojca w 1833 r. i wywiezieniu matki na Sybir w 1839 r. zajął się nim obywatel Zenon Brzozowski i oddał do gimnazjum w Równem. Po ukończeniu uniwersytetu w Moskwie był nauczycielem dzieci swego opiekuna. W 1848 r. jadąc do Paryża przez Poznańskie napotkał oddział powstańców, do którego wstąpiwszy w bitwie pod Miłosławiem otrzymuje silne cięcie w głowę, po którego wyleczeniu udał się do Paryża. Po powrocie z Paryża wraca na Wołyń i wstępuje do seminarium duchownego w Żytomierzu, skąd w 1851 r. udaje się do akademii duchownej w Petersburgu. W 1855 r. otrzymuje święcenia kapłańskie, 6 stycznia 1862 r. konsekrację biskupa w Petersburgu, a dnia 10 lutego 1862 r. staje w Warszawie. Dnia 14 czerwca 1863 r. wezwany przez cara Aleksandra udaje się do Petersburga, skąd wygnano go w głąb Rosji, przeznaczając miasto Jarosław nad Wołgą na miejsce osiedlenia, gdzie go całych 24 lat trzymano. Car Aleksander III po umowie z papieżem Leonem uwolnił go w 1883 r. Zmarł w Krakowie 17 września 1895 r.