Ignacy Mystkowski

koncentrował siły w Węgrowie, na Podlasiu. Napadnięty od przeważnej siły moskiewskiej rozpoczął odwrót ku Sokołowowi. Dla utrzymania pogoni moskiewskiej 200 powstańców stanęło pod Węgrowem. Rażeni ogniem z dział rzucili się na artylerzystów i zmusili ich do ucieczki. Pochwyceni na bagnety wszyscy zginęli 6 lutego 1863 r. Wieku lat 40 urodził się we wsi Mystki w powiecie łomżyńskim. W 1845 r. emigrował do Francji, a w powstaniu węgierskim w 1848 r. w legionie polskim mianowany porucznikiem. Po powrocie do kraju otrzymał posadę przy kolei warszawsko-petersburskiej. Po wybuchu powstania wziął sobie za zadanie zniszczyć kolej żelazną, aby przeciąć komunikację i przewóz wojsk, co mu się zupełnie udało, zacząwszy od Warszawy ku Wilnu. On zdobył broń dla formującego się oddziału Zameczka, po którego rozwiązaniu się sam obejmuje nad nim dowództwo i wkrótce gromadzi 1500 ludzi. Mianowany podpułkownikiem i naczelnikiem wojennym powiatu ostrołęckiego, pułtuskiego i przasnyskiego jedynie na żądanie włościan tych okolic. W utarczkach 4 maja pod Komorowem kładzie trupem 30 Moskali i tyluż rannych na placu żołdaków zostawia zabrawszy broń. 12 maja uciera się również korzystnie, a 13 maja stacza bitwę pod Małkinią, w której śmiertelnie ranny, uniesiony z placu bitwy w kilka dni umiera. pochowany we wsi Zaręby Kościelne w powiecie ostrołęckim.