Józef Piotrowski

Przybył do Skierniewic w początkach stycznia 1863 r. jako komisarz wojewódzki. Później wszedł w skład Rządu Narodowego pod prezydenturą Ignacego Chmielińskiego po 17 września 1863 r. Był on jednym z najenergiczniejszych członków Rządu Narodowego i położył wielkie zasługi około wybawienia ojczyzny. Został powieszony 21 listopada 1863 r. Urodzony 19 marca 1839 r. w Płocku, syn nauczyciela muzyki. W 1848 r. oddany tamże do gimnazjum. Po ukończeniu go rozpoczął guwernerkę w domu nauczycielskim, a później wszedł na aplikację do ówczesnego rządu gubernialnego w Płocku. Wypadki lutowe w Warszawie w 1861 r. pociągnęły go za sobą i zaraz zajął się czynnościami organizacyjnymi w Płocku. W lipcu przybył do Warszawy o tam zaraz wszedł w kółko pracujących w sprawie narodowej. W sierpniu aresztowany. Po przesiedzeniu trzech miesięcy w Cytadeli uwolniony, wyjechał do Włoch i wstąpił do szkoły wojskowej w Cuneo. Z chwilą wybuchu powstania powrócił do kraju i przeznaczony jako organizator w Augustowskie, sformował liczne oddziały, które tak liczbą, jak i uzbrojeniem prześcignęły inne województwa.