Maksym Tarejwa

kapucyn. Pełnił obowiązki kapelana w oddziale Taczanowskiego. Dostawszy się do niewoli powieszony w Koninie 19 lipca 1864 r. Był rodem z miasta Preny z prowincji zabranych. Urodził się 1834 r., po ukończeniu szkół wstąpił do zakonu w 1854 r., a w 1860 r. został wyświęcony na kapłana. Od 1862 r. był kaznodzieją w klasztorze ojców Kapucynów w Warszawie i jednym z najczynniejszych członków organizacji narodowej. Umiał zaskarbić sobie względy komisji śledczej, bywał wpuszczany do więzień politycznych w Cytadeli, gdzie często był używanym do niesienia pociechy religijnej i niejednemu z więźniów udało mu się złagodzić karę lub uwolnić z Cytadeli. Aby się uchronić przed zemstą Moskali, którzy odkryli jego postępowanie, uciekł z Warszawy i wszedł jako kapelan do generała Taczanowskiego. W boju był nadzwyczaj odważny, zawsze z krzyżem w ręku stawał na czele oddziału, który szedł do oddziału. W czasie potyczki pod Pyzdrami, otrzymał kontuzję w głowę i schronił się do klasztoru ojców Kapucynów w Lądzie w powiecie konińskim. Po kilkukrotnych napadach na ten klasztor, został odkryty, wszyscy księża zostali aresztowani, a klasztor zajęło wojsko.