Uczeń szkoły wojskowej polskiej w Cuneo, potem adiutant generała Langiewicza. Zmarł w Neapolu w 1867 r. Wieku lat dwudziestu kilku. Rodem z Łomży. Syn dyrektora gimnazjum i profesora botaniki. Pisał poezje pełne prawdziwych piękności. Należąc do manifestacji, a uchodząc przed aresztowaniem wyjechał w 1861 r. do Paryża, a stamtąd do Cuneo. Na odgłos powstania pośpieszył w lutym 1863 r. do obozu Kurowskiego w Krakowskie, a następnie przez generała Waligórskiego mianowany został jego adiutantem, lecz dokuczliwa choroba piersiowa nie pozwalała mu spełniać obowiązków wojskowych. Wróciwszy do Krakowa został aresztowany i oddany do szpitala. Wysłany na kurację do Neapolu. Stamtąd w zamiarze udania się do Nicei odbywał drogę przez Pizę, lecz z powodu wzmagającej się silnej choroby pozostać musiał w Pizie, gdzie 23 czerwca 1866 r. życia dokonał.
Źródło
nad. GP, za CDIAL 195-1-58 (Zbiory Tadeusza Sauczeya)