Władysław Wilkoszewski

Wieku lat 33, rodem z województwa grodzieńskiego. Przed wojną węgierską wyemigrował za granicę. W wojnie włoskiej służył w legionach Garibaldiego, uzyskawszy stopień oficera. W 1861 r. wrócił do kraju. W 1862 r. należał do organizacji miejskiej Warszawy, pełniąc obowiązku kuriera. Następnie został przeznaczony na porucznika, głównego organizator na całą Litwę. Od września przebywał w Wilnie. W 1863 r. pierwszym polem działania wojennego Wilkoszewskiego było Łomżyńskie, gdzie objął komendę nad formującym się oddziałem. Z oddziałem tym stoczył 25 stycznia 1863 r. bitwę pod Mężeninem w okręgu tykocińskim, wielkim męstwem odznaczając się w boju. Następnie zebrał oddział w powiecie ostrołęckim w lasach ostrowskich i stoczył potyczkę pod wsią Zaremby, gdzie z rewolwerem w ręce odpierał nacierających Kozaków, zasłaniając własną piersią swoich żołnierzy. Połączywszy sie z oddziałem Zameczka towarzyszył mu we wszystkich wyprawach i bitwach, z których ostatnią była pod Myszyńcem w powiecie łomżyńskim 9 marca 1863 r. W bitwie tej, odważny i gardzący niebezpieczeństwem poległ śmiercią walecznych po trzykroć odpierając nieprzyjaciela.