Walerian Wolski

Brat młodszy Aleksandra. W osiemnastym roku życia, porzuciwszy gimnazjum kieleckie poszedł do powstania jako kawalerzysta w oddziale Czachowskiego. Wkrótce mianowany wachmistrzem szwadronowym, a po bitwie pod Zwoleniem mianowany porucznikiem. Walczył pod Grabowem, Siennem i Stefankowem. Po wstąpieniu Czachowskiego do Krakowa Wolski był w oddziale Rudowskiego, a potem Eminowicza, po którego zdegradowaniu przez Bosaka, wraz z kawalerią pod dowództwem Antoniego Wielobyckiego i Denisiewicza przybył do oddziału Chmielińskiego. W bitwie pod Bodzechowem został ranny. Po wyleczeniu się, mianowany został naczelnikiem żandarmerii powiatu opoczyńskiego. Będąc ścigany przez Moskali wyjechał do Galicji w końcu roku 1864 r., gdzie jakiś czas ukrywał się w szpitalu oo. Bonifratrów jako chory. Potem przez lat pięć uczył się ceglarstwa w Krzanowie, potem jako rządca w dobrach Helclów, około Tarnowa. Obecnie urzędnik w Wydziale Krajowym we Lwowie. Ożeniony z Honoratą z Kunachowiczów, córką oficera byłego wojska polskiego w 1831 r. Ma syna Jana i dwie córki Zofię i Jadwigę.