Edmund Callier

Na czele małego oddziału jazdy podsuwał się nie raz aż pod same rogatki Warszawy, czym ogromny robił popłoch w obozach rosyjskich. 25, 26 i27 lipca 1863 r. w pobliżu Piątku i Soboty, pomiędzy Łęczycą a Łowiczem, oraz w Walewicach porządnie przetrzepał Moskali. Ścigany od przeważających sił połączył się z Syrewiczem. Rozwiązawszy następnie swój oddział aresztowany został przez władze pruskie i odstawiony do więzienia w Berlinie. Po odsiedzeniu kary osiadł stale w Poznaniu, oddając się studiom historycznym i geograficznym. Wiele cennych artykułów jego pióra znajduje się w znanym słowniku geograficznym wydawanym w Warszawie. Zmarł w Poznaniu w 1894 r. licząc lat 61. Walczył pod Brdowem, Nową Wsią, gdzie został ranny. Po wyleczeniu się oddał sie pod rozkazy Rządu Narodowego i mianowany pułkownikiem objął dowództwo w województwie mazowieckim.