Stanisław Feduszyński

stolarz z Tarnopola, w r. 1849 brał czynny udział w sprawie węgierskiej, w której był ranny w nogę. Po ukończonej kampanii wyemigrował do Turcyi i tam oddał się pracy swojego zawodu; powrócił za amnestyą i ożenił się. W r. 1863 na odgłos powstania porzucił żonę i dzieci, zaciągnąwszy się w szeregi powstańcze, walczył i brał udział w bardzo wielu potyczkach. Razu pewnego stojąc na pikiecie napadnięty przez nieprzyjacielski rekonesans bronił się mężnie i nie dał się wziąć do niewoli położywszy trupem oficera. W bitwie pod Kobylanką ciężko ranny w głowę, nogę i obie ręce, wskutek czego amputowano mu wszystkie palce u prawej ręki w szpitalu cieszanowskim. Wyszedłszy ze szpitala już jako kaleka prowadził nędzne życie, utrzymując siebie, żonę i dzieci ze sprzedaży obrazków na jarmarkach. Umarł w Brzeżanach w grudniu 1866 r.