Włodzimierz Witowski

ur. w r. 1838 w więzieniu austryackiem w Tarnopolu, z matki Wincenty z Tomaniewiczów, syn Hipolita, twórcy spisku pod nazwą .Synów Ojczyzny*, należał do zawiązku organizacyi w Paryżu. W r. 1859 przybył do kraju, poczem służył jako szeregowiec trzeciego szwadronu w oddziale jeziorańskiego i Langiewicza. Walczył pod Sosnówką, Chrobrzą i Grochowiskami.
Następnie pełnił służbę sekretarza przy komisarzu Sew. Elżanowskim w Krakowie a od czerwca zajmował się organizacyą oddziału Czachowskiego, w którym jako porucznik walczył pod Rybnicą i jurkowicami, gdzie otrzymał kontuzyę. Z 28 rozbitkami przeszedł do lasów Świętokrzyskich do oddz. kap. Zagórskiego. Po wyleczeniu się służył jako oficer ordynansowy przy gen. Bosaku, walczył pod Bodzechowem i przebywał przy boku Chmielińskiego. W grudniu na własne żądanie przeszedł do oddziału Rębajły i walczył pod Iłżą, Radkowicami i Opatowem. Po powstaniu inżynier.