Piotr Śliwiński

ur. w r. 1844 w Pieniakach, wyruszył do powstania przeszedłszy granicę koło Brodów. Walczył pod Radziwiłłowem, Tomaszowem i w dwóch innych potyczkach. W pierwszej bitwie otrzymał ranę w nogę. Przy przejściu granicy aresztowany przesiedział kilka miesięcy w więzieniu we Lwowie. Następnie wzięty natychmiast do wojska przebył kampanię austryacko-włoską jako artylerzysta 5. pułku. Po powrocie do kraju jako lakiernik i siodlarz pracował we dworze hr. Młodeckich, Kownackich i innych, osiadł wreszcie w Tarnopolu a po śmierci żony w sierpniu 1911 r. zamieszkał u córki w Zagrobeli, gdzie też w dniu 23. stycznia 1912 umarł. Pochowany na cmentarzu zagrobelskim.