Adam Paszczyński

ur. 12. grudnia 1848. w Rybie, w przysiółku położonym w powiecie rohatyńskim, gdzie to jak ongi mówiono: »omnes nobiles, nullus cmetho«. jako syn zagonowego gospodarza pozostał na roli a z nauki całej wyniósł tylko to, że czytać się nauczył na książce do modlenia. Gdy naród porwał się do broni w styczniowem powstaniu i gdy wieść o orężnej walce lotem przepłynęła przez miasta i wsie polskie, nie pozostała głuchą na jej wołanie i młodzież w Rybie. Kilkunastu gorętszych opuściło przysiółek, by stanąć w szeregach braci walczących za wolność. Wśród nich jednym z najpierwszych był Adam Paszczyński, liczący podówczas lat 15. Zaciągnął się do oddziału i wraz z innymi towarzyszami wziął udział w wyprawie Radziwiłłowskiej a gdy nie przyniosła upragnionego celu, wyparty z oddziałem za kordon, powrócił i ostał się na bruku tarnopolskim. Przybrany w strój powstańczy, burkę, rogatywkę i wysokie buty, zwrócił na ulicy uwagę nauczyciela gimnazyalnego, Niementowskiego, który spotkawszy na ulicy rozwiniętego fizycznie powstańca, zaopiekował się nim szczerze i zaprowadził do szkoły ludowej, gdzie Paszczyński złożył egzamin do trzeciej klasy. W latach od 1866 — 1873 uczęszczał do gimnazyum tarnopolskiego, w r. 1873. złożył egzamin dojrzałości w 25 roku życia. Utrzymywał się przeważnie z lekcyi a ukończywszy wydział filozoficzny przez szereg lal pozostawał w gimnazyum brzeżańskiem jako nauczyciel filologii klasycznej. Umarł w sierpniu 1912, pochowany na cmentarzu w Brzeżanach.