Antoni Petter

ur. w r. 1835., syn oficyalisty prywatnego, uczęszczał do gimnazyum w Przemyślu, później pracował nader żarliwie w organizacyi złoczowskiej. Gdy wybuchło po wstanie, wyruszył w pole i służył w szeregach żuawów, brał udział w kilku potyczkach, wśród nich pod Poryckiem. Nie odniósł wprawdzie rany na polu starć, ale wskutek długich marszów tak był znękany, iż przez czas pewien leczyć się musiał we dworze w Świtażowie. Po powrocie z powstania osiadł w Zbarażu, gdzie pełnił funkcye sekretarza Rady powiatowej. Umarł w Zbarażu w r. 1901.