Seweryn Gross

Pseud. "Aleksandrajtis". Syn Aleksandra, oficera gwardii carskiej i uczestnika wojen napoleońskich. Ojciec ranny pod Eylau otrzymał od samego cara zakaz dla miejscowej policji wjazdu do swoich dóbr. Seweryn był rotmistrzem huzarów, naturalistą i miłośnikiem przyrody. W 1861 roku piastował funkcję pośrednika włościańskiego, a po wybuchu powstania sformował mały oddział, który dość długo przebywał w okolicy jego rodzinnych włości w Zemlanach, a następnie oddał go pod komendę Bolesława Dłuskiego "Jabłonowskiego", wraz z nim stoczył poważną bitwę pod Popielanami w pow. szawelskim, gdzie Gross dowodził jedną z 4 kompanii. Oczekują na granicy na transport broni długo ukrywał się, w końcu jednak rozpuścił oddział nie widząc sensu w walce bez uzbrojenia. Mając talent do języków prawdopodobnie ukrywał się w międzyczasie w karczmie żydowskiej w pobliżu Zemlan. Jakiś czas był prawd. członkiem władz powstańczych w zaborze pruskim gdzie został zastępcą Jana Kantego Działyńskiego - zresztą wbrew jego aprobacie. Później dotarł do Anglii. Majątek Zemły został skonfiskowany a rodzinie pozostawiono tylko Krepszty. Żona pozostała sama z siedmiorgiem dzieci w bardzo ograbionych dobrach. Wg relacji córki Zofii Rosjanie niszczyli wszystko czego nie mogli zabrać. "Staw zemlański był zupełnie czerwony od krwi wyrżniętego i rzuconego do wody drobiu, świń, prosiąt i zwierząt domowych" Zjawił się tam też Seweryn pojawiając się w wysokich palonych butach, obcisłych spodniach, w czamarce i konfederatce. Zginął ponoć na jakieś wyprawie przyrodniczej - choć jest wątpliwe że był to Przylądek Dobrej Nadziei.