Rafał Krajewski

Rafał Krajewski był synem właściciela ziemskiego z pod Pułtuska. Szkoły kończył w Warszawie, potem zaś wydział budownictwa w szkole sztuk pięknych. Koledzy jego podziwiali w nim znakomite zdolności i piękny charakter. Ponieważ szczupła ojcowska wioska nic wystarczała dla licznej familji z 9 osób złożonej, wziął śp. Rafał cztery siostry do siebie i pokierował ich edukacją, tak iżby w razie potrzeby jako guwernantki same na siebie pracować mogły. Z braci jego jeden umarł będąc studentem szkoły głównej w Warszawie, drugi wysłany na Syberję, trzeci poległ na polu bitwy, czwarty jest w emigracji. Rafał oprócz swego fachu budownictwa, zajmował się dużo literaturą, poezją, polityką. Udział jego w wypadkach lat ostatnich pozostawić należy późniejszym wspomnieniom. Charakter ten gwałtowny i czuły wypromieniał w obliczu śmierci: umarł jak entuzjasta, uwielbiając męczeństwo, które go spotykało. On i Toczyski, a także i następni Żuliński i Jeziorański przenieśli na Pawiaku szereg tortur wobec których śmierć wydawała się oswobodzicielką! Krajewski był brunet średniego wzrostu, pięknej powierzchowności, pełen życia i energji.