Kazimierz Konrad Plater

Zaraz po odbiciu broni przez oddział Bujnickiego pod Krasławiem i schwytaniu Leona Platera rozpoczęła się ogólna pożoga, chłopstwo rozjuszone przez starowierców żądnych rabunku, pod pretekstem chwytania powstańców, rzuciło się na dwory, niszcząc, paląc, rabując bez przeszkody ze strony rządu, w ciągu kilku dni wiązali obywateli, księży i oddwali władzom jako buntowników. W majątku Ludwiampolu przeszło 60-cio letni stryj mój Kazimierz Plater został napadnięty w nocy przez tłumy rozkołów, niby szukających u niego broni i prochu, powiązali służbę i jeden z nich ciął go przez plecy toporem i rozrąbał ramię.
Obezwładniwszy go rzuci się na skrzynię żelazną w której znajdowały się pieniądze... przybyły prystaw jał sam chwytać pieniądze... Stryja położono na telegę trzęską [prosty wóz gospodarski] i nie zważając na rany przywieźli go galopem jako powstańca do Krasławia. Tam go trzymali na dworze niczem nie przykrytego; dopiero wieczorem doktór miejscowy otrzymał pozwolenie opatrzenia rannego. Na usilne prośby sióstr Miłosierdzia pułkownik w końcu się zlitował i pozwolił przyjąć go pod strażą do ich szpitala dopiero po kilku dniach. Tam też wkrótce umarł, bo się przyczepiła gangrena.