Onufry Duchyński

Rodem z Kujaw, brał udział w wojnie r. 1831 i by} pod jenerałem Dembińskim w czasie jego sławnego odwrotu z Litwy. W r. 1831 emigrował do Francji, tu ożeniony z Francuzką, a następnie wdowiec, pozostawił dwóch synów w szkole Benignolskiej L pod przybranym nazwiskiem z francuskim paszportem wyruszył do powstania r. 1863. Przez Kraków i Warszawę przybył do Wilna 1 tu otrzymał przeznaczenie do organizującego się powstania w grodzieńskiem, jako „naczelnik wojenny województwa grodzieńskiego". Po porozumieniu się w Sokółce ze znanym partyzantem Walerym Wróblewskimi, wyruszył do Białego Stoku i stąd dał hasło powstania w grodzieńskiem. Atoli żołnierz regularny — nie okazał się zdolnym do prowadzenia wojny „leśnej", partyzanckiej. Popełnił też liczne błędy taktyczne, które podnosili współcześni, stwierdzając zarazem wytrwałość i dobre serce tego człowieka. Główną niepomyślną dla siebie potyczkę stoczył pod Waliłam! (29 kwietnia 1863 r.); nie mogąc znosić trudów wojennych, — osłabiony — podał się do dymisji i takową od Rządu Narodowego otrzymał 15 sierpnia, poczem plac boju i kraj opuścił. Następcą Duchińskiego został Wróblewski.